سه طلاقه کرده ام

تغییر کرده ام در پی فکر کردنی طولانی...

به این نتیجه رسیدم درست همان جور که شهید چمران رسید:

" من دنیا را طلاق دادم"

گاهی میگویم :جوانم ،پر از شور...باز میگویم چه دخلی دارد به شور جوانیم ؟مگر شهید خلیلی جوان نبود؟

میگویم :پر از امیدم...باز میگویم خب مگر شهید ابراهیم جعفری پراز امید نبود؟

میگویم:پدر و مادرم...باز میگویم مگر پدر و مادر شهیدان خونشان رنگین تر است؟

و باز میگویم....

دوست دارم انتخاب شوم از جانب کسی که مرا برای "من "بودن انتخاب کرد

دوست دارم معمولی نباشم برای خالقی که ما را احسن مخلوقات افرید

دوست دارم تجربه کنم عشقی که چمران به خدا داشت

دوست دارم عاشق شوم ،عاشق کسی که میدانم هر چه که باشم عاشقم خواهد ماند

چند وقتیست هرچه نفسم میگوید برعکسش را انجام میدهم...

میگوید :بخور...نمیخورم

میگوید :بگو...نمیگویم

میگوید :بپوش ....نمیپوشم

و چقدر حس خوبیست جنگیدن .درست مثل روزی که پسری برروی چادر من اتیکت قیمت زده بود و می خندید و لذت میبردم از مسخره شدن در راهی که ایمان دارم درست است!

لذت میبرم وقتی لذت گناه را میبخشم به لذت خدا

سه طلاقه کرده ام ...دلم را ...دنیایم را...و عاشق میشوم هر روز بیشتر از دیروز

فواره وار، سربه هوایی و سربه زیر
چون تلخی شراب، دل آزار و دلپذیر



ماهی تویی و آب؛ من و تنگ؛ روزگار
من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسیر


پلک مرا برای تماشای خود ببند
ای ردپای گمشده باد در کویر


ای مرگ می رسی به من اما چقدر زود
ای عشق می رسم به تو اما چقدر دیر


مرداب زندگی هم را غرق می کند
ای عشق همّتی کن و دست مرا بگیر


چشم انتظار حادثه ای ناگهان مباش
با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر

فاضل نظری