آیا واقعا....؟

اذان مغرب را گفتند

بعد از نماز مسجد آویشن گرم داد و خوردیم!

آمدیم خانه!

سفره پهن بود...

ماکارونی بود با سالاد و البته نوشابه و از همه خوردیم!

افطاری که تمام شد چای با خرما خوردیم...

نیم ساعتی گذشت و برای خرید بیرون رفتیم...

علاوه بر خریدهایمان بستنی خریدیم و خوردیم...

از همان طرف رفتیم خانه ی مامان بزرگم...

چای اورد,خوردیم!

هندوانه اورد,خوردیم!

گیلاس اورد,خوردیم!

اسنک هم اورد که دیگر آن را نخوردیم!

برگشتیم خانه...

خواهرکوچیکمان هوس شیرموز کرده بود,ساعت یک نصف شب!

پدر درست کرد و همه خوردیم!

و بعدش من بودم ک هوس کرانچی کرده بودم و باز هم کرانچی را باز کردیم و خوردیم!

هرشب تقریبا همین است...

آیا واقعا ما روزه میگیریم که یاد فقرا باشیم؟